HENK PASTOORS
NieuweZorg
“Daar wordt aan mijn deur geklopt”
Nou ja, aan mijn deur geklopt. Er ligt een dakloze in mijn portiek van 2 m2 in Amsterdam Oud-Zuid. Heel even ben ik bang in een nachtmerrie terecht gekomen te zijn als ik die kluwen van plastic en jassen zie. Het zal mijn zoon toch niet zijn? Het is 23.30 uur, het miezert en na een lange dag in het Haagse, droom ik van een koude pils, tanden poetsen en mijn bed. Een dakloze is hinderlijk en detoneert in de buurt. Aan daklozen doen we niet in Oud- Zuid. Daar hebben we Huize Lydia voor, het Westerpark en de Vriendenloterij.
Ik vraag de man ruimte te maken om mijn huis binnen te kunnen gaan. Dat duurt enige tijd. Hij heeft dan ook een heel inventaris aan plastictassen. Het moet mijn katholieke inborst zijn geweest dat ik, nadat ik de deur achter me dicht had getrokken, een boterham en een flesje water heb gepakt en het aan mijn portiekbewoner heb gebracht. In een ooghoek zie ik dat hij beiden weggooit in het parkje voor mijn huis. Weemoed overvalt mij. Wie ben ik eigenlijk in tijden van een verwarrende samenleving en wanneer ben je een goed mens?
Zelf heb ik veel geluk gehad in mijn leven. Mooie ervaringen opgedaan en vertrouwen getankt. Hoe zou het zijn als ik zelf, door welke omstandigheden dan ook, in een portiek had gelegen? En wat zou mijn reactie zijn geweest als deze situatie zich op Sinterklaasavond had afgespeeld. Hoe past dit verhaal dan nog in de rijm van mijn eigen leven? Hoe zou mijn Sinterklaasavond met mijn familie zijn verlopen als ik hem mee naar boven had genomen en onszelf daarmee het onderste uit de zak zou hebben gegeven? Zou ik mijn portemonnee hebben weggelegd of juist hebben gegeven? Ik weet het niet, maar confronterend is het zeker. Wij leven in onze eigen bubbel van speculaas, gedichten en de beste wensen. Hoe het hem vergaat; geen idee. Ik voel ongemak, gewetenswroeging.
Wie denkt over de zorg in termen van geld kent de waarde van de zorg niet. Ik droom van het medicijn van de aandacht en liefde. Daar moet ik er steeds aan denken, als er aan het moreel van mijn eigen deur wordt geklopt.
