Emy Kok zet haar scherm aan. Ryan Plot, 71 jaar, verschijnt in beeld. Ryan Plot. Zijn gezicht is opgezwollen, maar hij is niet dik. Zijn ogen zijn mat en licht toegeknepen. Hij slaapt slecht en heeft kriebelhoest, vooral in bed. “Leg je hand eens op het scherm.” 11 procent kouder dan zijn voorhoofd. “Buig eens door je knieën. Nog eens.” Zijn adem gaat van 7 naar 6 naar 4 naar 3.

“Hartfalen of decompensatiesyndroom,” denkt Emy. Ping. Op het scherm staat: 83 procent kans op Decompensatio cordis – klasse III. Oorzaak onbekend. “Precies,” denkt Emy. “Mag ik uw keukengegevens uitlezen voor een leefstijlanalyse?” Daar doet Ryan niet aan. Het systeem probeert het familie-DNA van Ryan uit te lezen. Geen succes. “Ik heb een zoon van 39 jaar en twee kleinkinderen. Mijn ouders komen uit Nieuw Zeeland. Zeilers.”

Op het scherm verschijnen drie interventie-opties:

• Mariaziekenhuis – 1 maand intensief, kosten 1330 en 65% succesrate;
• Hartslag MC – 3 maanden matig intensief, kosten 800 en 83% succesrate;
• Leefstijlinterventie – 18 maanden matig intensief, kosten 390 en 82% succesrate.

“Wat adviseert u dokter?” Emy kijkt Ryan onderzoekend aan. Ze ziet een man met blonde haren als touw, blauwe ogen, vermoeid, tanden sterk geërodeerd, grote handen die licht trillen. “Leefstijlinterventie is eigenlijk altijd de beste optie, maar daar heb ik op mijn leeftijd geen zin meer in, dat is zwaar. Meer iets voor mijn zoon.” Emy besluit samen met Ryan voor optie twee.