
MELANIE PETERMAN
Coach, consultant en trainer
“Beslis niet voor mij, zonder mij”
Uiteraard krijg ik de materialen vergoed, lees ik in de mail van Elise. Zij is mijn contactpersoon bij de zorgverzekeraar. Die materialen helpen doorligplekken te voorkomen. Dat is voor mij heel fijn, maar ook voor de zorgverzekeraar. Het is alweer een tijd geleden dat ik thuis ben verpleegd vanwege doorligplekken. Sinds mijn verzekeraar het advies van patiënten en cliënten serieus neemt, is hun hele vergoedingssysteem op de schop gegaan. En dat niet alleen, ook de richtlijnen voor medisch handelen zijn allemaal aangepast op de ervaringen en adviezen van patiënten.
Mijn droom is dat er veel meer gebruik gemaakt wordt van de kennis en ervaring die bij patiënten en cliënten aanwezig is. Dat in de toekomst de cliënt een adviesfunctie heeft. Dat goed overlegd wordt of de voorgestelde zorg ook de juiste zorg is. En dat we samen kijken waar verander- en verbetermogelijkheden zitten. Technologie is heel belangrijk, daar komen mooie dingen uit. Maar we moeten nooit vergeten dat degene die de zorg krijgt, ook nog gewoon een mens is. Je kunt niet álles robotiseren.
Mijn droom is dat alles wat zorgprofessionals achter de tekentafel bedenken, voorgelegd wordt aan patiënten- en cliëntenraden. Daar wordt eerst gepolst of het wel gaat werken. Laat ons meedenken, we willen vaak helemaal niet het onderste uit de kan. Misschien hebben we wel een veel goedkopere en betere oplossing, wij zijn namelijk ervaringsdeskundigen. Ik krijg nu wel heel dure middelen vergoed, maar simpele (vaak preventieve) dingen moet ik zelf betalen.
Mijn droom is dat zorgverzekeraars met patiëntengroepen in gesprek gaan en samen met hen gericht kijken wat er echt nodig is. Pas dan krijgen cliënten écht zorg op maat. De kosten kunnen daardoor omlaag en de kwaliteit van leven van de cliënt gaat omhoog. En dat is uiteindelijk waar het binnen de zorg om zou moeten draaien.




